SHIROKURO
de voorstelling
De Japanse titel SHIROKURO betekent letterlijk ‘wit-zwart’. SHIROKURO definieert contrasten. Duisternis benadrukt licht, geluid benadrukt stilte, het idee van de hel omlijnt dat van de hemel, speelsheid wordt versterkt tegenover rechtlijnigheid.
De composities Piano Sonate No.6 en No. 5 van Galina Oestvolskaja vormen het hart van deze voorstelling. Het krachtige, pulserende ritme van de composities dringt door tot in het merg en klinkt door tot aan het slot. De voorstelling is compromisloos. Danser Mitchell-Lee van Rooij en pianist Tomoko Mukaiyama, choreografe Nicole Beutler en lichtontwerper Jean Kalman dagen met theatrale precisie en ononderbroken energie het publiek uit om deze existentiële contrasten in zichzelf te ervaren.
De Russische Galina Oestvolskaja wordt ‘de vrouw met de hamer’ genoemd. Haar radicale muziek stuurt de fysieke expressie van danser en pianist. Samen creëren zij op de gulden snede van de voorstelling een contrast door een lyrisch tussenspel dat gebaseerd is op Schumann’s Six Studies Op. 56. Een technische ingreep onderbreekt de kortstondige vertroosting.
De vier kunstenaars hebben een grote fascinatie voor elkaars discipline. Nicole Beutler maakt haar producties (zoals 2: Dialogue with Lucinda en 3: The Garden) met een groot gevoel voor muzikaliteit. Tomoko Mukaiyama gebruikt haar fysicaliteit in haar kunstwerken en performances op het podium en werkte regelmatig samen met choreografen zoals Jiri Kylián, Kim Ito en Club Guy & Roni. Mitchell Lee van Rooij danst zijn eerste voorstelling buiten de context van een vast gezelschap en vertaalt die vrijheid die gevonden heeft in deze intense samenwerking in krachtige expressiviteit. Het lichtplan van Jean Kalman, internationaal befaamde belichter van opera’s als de recente Parsifal van de Nederlandse Opera, is een gelijkwaardige speler in dit artistieke krachtenspel.
Credits
Regie en choreografie
Nicole Beutler
Pianist
Tomoko Mukaiyama
Lichtontwerp en set concept
Jean Kalman
Gemaakt in samenwerking met danser
Mitchell-Lee van Rooij
Muziek
Galina Oestvolskaja, Tomoko Mukaiyama(gebaseerd op Schumann’s Six Studies Op. 56)
Onderzoek en assistentie
Justa ter Haar
Kostuums
Yohji Yamamoto, Karen Bergeon
Technisch coördinator
Paul Schimmel
Licht techniek
Grand Theater Groningen (André Pronk)
Techniek
Rene Rood
Productie
Marieke Peters. Josta Obbink
Beheer
Marieke Peters/TMF, Marten Oosthoek/NBprojects
Co-productie
Tomoko Mukaiyama Foundation, NBprojects
Deze voorstelling is gemaakt door de Tomoko Mukaiyama Foundation en NBprojects in coproductie met de Dance Triennale Tokyo, Holland Festival (Amsterdam), De Singel (Antwerpen), Grand Theatre Groningen en ondersteund door het Artist in Residence programma van Tanzlabor_21 / Tanzbasis Frankfurt_Rhein_Main Mede mogelijk gemaakt door: Fonds Podiumkunsten NL, Ammodo Fonds, Prins Bernhard Cultuurfonds, Japan Foundation.
recensies
Mukaiyama hamert zo hard, vaak met hele vuisten of onderarmen, dat ze geregeld een stukje van haar kruk omhoog schiet, haar lange zwarte haardos heen en weer vliegend als woeste manen. Bij Van Rooij stulpen de klanken zich door zijn lichaam een weg naar buiten.
(Mirjam van der Linden, Volkskrant, 18/6/2013)
Als Mukaiyama zich van de piano losmaakt en met Lee van Rooij ten slotte in een duet samenkomt, is dit koppel het yin-yangteken dat vlees wordt, licht en donker als elkaars onmisbare tegenpolen. ****
(Sander Hiskemuller, Trouw, 17/6/2013)
Duisternis versus licht, geluid versus stilte, speelse humor versus rigiditeit; de voorstelling speelt met uitersten. Het is knap hoe dit kunstenaarstrio elkaar heeft opgezweept in de zoektocht naar uitersten. Beeld, dans en muziek versmelten in Shirokuro tot een aangrijpende zintuiglijke ervaring. ****
(Moos van den Broek, Theaterkrant, 30/1/2013)